Hani bazı insanlar vardır ya,
Konuşmadan da anlaştığınız,
Saatlerce yan yana sussanız,
Sessizlikte bile rahatsız olmadığınız,
Konuşmaktan haz aldığınız..
Sohbetine doyum olmayan,
Kafa dengi insanlar..
Bazen bir arkadaş,
Bazen bir sevgili,
Bir kardeş,
Bir abla, ya da bir ağabey..
Kimse işte sizinle aynı
Hissedip düşünen..
Dünyaya aynı pencereden,
Bakabildiğiniz
O insalar..
Çocukla, çocuk olabilen,
Yetişkinle yetişkin..
Hayatınıza renk katan,
Yokluğunda özlenen,
Varlığında iyiki varsın denilen,
O güzel insanlar..
Onlarla geçirdiğimiz zamanlar,
Nasıl geçer hiç anlamayız bile..
İnsan en çok, böyle kafa dengi,
Olsun istiyor yanındakinlerin..
Yorulmadan ve yormadan,
Paylaşılan güzellikleri,
Hayattına kalite katanları,
En çok kafa dengi olan ile,
Anlaşabiliyor çünkü insan..
Sevdanın bile böylesini arıyor,
İki kafa dengi,
Bir yastıkta kocasın istiyor..

Şiir: Gönül Çeşli
20.11.2021