özlemin dili ağırdır
sessizliği derin
yangını büyük
öfkesi sahipsiz

duygular arası savrulmadır özlem
ve asla
keşkelerin sığınağı değildir
ve asla
"şimdiki aklım ........" la başlayan
cümleler kurdurmaz insana

şimdi artık
gün kırk sekiz saat olsa ne olur
ne fayda yokuşumu koşarak çıksan
dağlar tepeler aşsan ne çıkar
okyanusu yüzerek geçsen
kuşların kanatlarına şiirler yazsan
ve gelip de
onlarla birlikte
konsan penceremin pervazına
hatta ’ölmeye yatsan’
ne farkeder

pencere önlerinde
mor menekşelerle birlikte beklesen
gün doğumundan/gün batımına
ve Tekir kediyi de ortak etsen
tüm çabana
ne çıkar bundan sonra

dersen ki "var mı bir çaresi?"
bükerim boynumu
silerim gözümün yaşını
bilirim yoktur çaresi

susarım
susarsın
susarız birlikte

diyorsun ya
"sen yüzde yüz mutlu olamazsın!"
haklısın
ancak ben seninle
yüzde elliye de razıyım sevgilim