Ve bazen uyku tutmaz insanı,
Gecenin köründe, öyle oturup,
Dalarsın bir sessizliğin içine..
Bir dünya halidir, bir hiç işte..
Düşünmek olur olmazı,
Kendinle konuşmanın,
Saatleridir bu saatler..
Bir fincan çay, bir sigara,
Camdan bakarken gökyüzüne,
Daldığında gözlerin Ay`ın,
Aydınlık yüzüne..
Yıldızlar gelip durduğu zaman,
Gözlerinin içine..
Bir burukluk yerleştiğinde gönlüne,
Aman, boşver be !
Kime ne !
Değmedi kimse,
Öyle çok sevilmeye..
Şiirlereydi bütün aşkımız,
Biz şiiri sevdik sadece..
Yaş kemale erdiğinde,
Anladık ki !
Boşmuş her hece..
Anlayamamış kimse, gönlümüzü..
Ruhun hüznü bu olsa gerek..
Bu dünya bize göre değilmiş,
Bu ne zerzeniş,
Ey ilham perim,
Melankoli bize ağır gelir,
Tevekkülde yaşarken,
İsyan ettirme beni..
Sus, daha fazla dile gelme..
Sesizliğe ayak uydur,
Yum gözlerini bırak kendini,
Rüya alemine..

Şiir: Gönül Çeşli
17.11.2021