Yorgun gönlüm yine sevda peşinde,
Çektiğinden uslanmıyor, bıkmıyor.
Kalp taşımaz anladım ki döşünde,
Bir gün olsun, yâr yüzüme bakmıyor.

Henüz taze sinemdeki aşk közü,
Hiç düşünme; bu gün yine yak özü,
Gözler söyler elbette ki son sözü,
O gözlerden bir damla yaş akmıyor.

Vurulmuşum, dağılmışım, dardayım,
Aşk yolunda yaralandım, zordayım,
Gece gündüz ateşteyim, kordayım,
Ahu gözler hiç aklımdan çıkmıyor.

Tenhalarda dalgın gezdim, az güldüm,
Acımadın, yüz çevirdin; ben öldüm,
Şu dünyada yağmur düşmez bir çöldüm,
Güneş bile senin kadar yakmıyor.

Bir zamanlar ırmak gibi coşarken,
Çok yoruldum ardın sıra koşarken,
En acısı; unutuldum, yaşarken,
Sel olup da temelimden yıkmıyor.

Çok yalvardım, feryadımı duymadı,
Bir dediği diğerine uymadı,
Ne yaptımsa yâr yerine koymadı,
Son kurşunu yüreğime sıkmıyor.


Sabri Koca