Urfa da
Sıcak,Susuz yazların
Toprak damlarında oynayan
Gözleri kör eden
Rüzgarlı,Tozlu sokak aralarında
Bir Çocuğun
Minik yüreğini aradım durdum
Kuyulardan çektiğim boş kovalarda .
Ta ezelden çekip yutmuşum tozlu hayalleri
Vurmuşum sırtımdan ,dökmüşüm içime
İpi kopmuş bedbaht kovalarla,beraber
Tutmuşum ben korkak Ellerimle
Kan içinde suları çekmişim kuyulardan
Yudum yudum içmişim ağuları
Çatlamış dudaklarımın Kuraklığında
Geçmiş ömrüm .
İsmini sayıklamışım Kötürüm Gelecegimin
Gelen ağlatmış,Giden sızlatmış
Aldatmış hep yüzüme gülen
Bir omuz veren olmamış
Dünyayı,
Tek başıma kaldırmışım
Almışım Kan revan içinde ,
Salmışım
Ezgin yüreğimin sırtına
O günden ,Bu güne
Düşe kalka gelirken
Bir eski zamanda
Siyah beyaz çağlarda
Bir bahar vakti
Oturmuş kaya dibinde dağda
Babam gibi bakmalıyım ben hayata
O gün gelmeden ,göçmeden tezelden
Adam gibi bakmalıyım ben,
Atmalıyım
Sırtımda sırıtan kambur dünyayı
Sıkmalıyım kursağından
Gözlerine bakıp
Bıkmadın mı diye sormalıyım
Tükürmeliyim cellat karası yüzüne,
Yeter Sıkma
Sıkıntı yapma
Gelemem ben sıkıntıya
Elele gelmişken ellisine
Babam gibi kuşluk vaktinde
Artık
İki mızrak yükselen
Güneşlerde yakmalıyım gülüşlerimi

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ