Aşk bahanesiydi onun.
Adıyla başlardı her şiir.
Adıyla biterdi her cümle.
Ansızın türeyen bir kelimeydin sen, iki hece.
Yağmur, ızdırabıydı gözlerinin.
Bilirdim ki sen bu şehrin yabancısıydın.
Senden öncesi yokmuş gibi.
Harabe bir binanın çiçekli penceresiydin.
Ah aklıma geldikçe bakışın.
Bakmaya cüret edemezdim utancımdan.
Seninle var olmuştum, yaşamın her zerresinde.
Seninle dolmuştu içtiğim çay.
Seninle ıslanmışım, yağmurun her damlasında.
Ben hep sana gelmişim, sana saklanmış, sana kaçmışım meğer.
Bahar seninle gelip, seninle geçerdi.
Bildiğim bütün yollar sana çıkar, bütün çiçekler seni sorardı.
Kaldırım taşlarında ayak izlerin vardı.
Bense tenhalarında sevmiştim seni sokakların.
Şiirlerde, şarkılarda, türkülerde, masallarda ve romanlarda sen vardın.
Seni düşünmek, uçurumun kenarında gökyüzüne bakmaktı.
Bütün aylar bir yana , Ağustos bir yanaydı.
Ben de herşeye rağmen senden yanaydım.
Nisan gelir çiçekler arasında en güzel sen açardın.
Bütün mevsimler bir yana , mevsimlerin en güzeliydi gözlerin.
İçimden sen geçerdin, önce sana, sonra yine sana ve hep sana bakardım.
Bilmem ki ben seni kaç yüzyıl daha sevebilirdim.
Bilmem ki sana sevgimden başka ne verebilirdim.
Aşksa merhametine sığınmaktı, sözlerinde ararken kendimi.
Kendimi arasam da seni bulurdum.
Bir an gelir sular akardı üzerimizden şarıl şarıl.
Hızlı, ağır ve gürültülü bir yağmur sedasıyla.
Gürültülü bir gök açılırdı bulutların arasından.
Anlatmak istediği bir şey vardır.
Kış kendini hazırlar.
Herşeyden uzakta soğuk bir mevzî almıştır.
Yapraklardan eser yoktur.
Ağaçlar çırılçıplak soyunmuş ve son-bahar kendini hazırlamıştır sonuna.
Bense bu yaban rüzgarların eşiğinde,
Hasret gideririm hüznüm ve bu mevsimle.
Son kez bir rücû bulurum.
Veda edemediğim her şeyin nezdinde.
Esir almıştır griye boyanmış bir duvar sanatı.
Gözlerin doluluğu üzerinde akar bir ırmak gibi.
Bir resmin inceliği de bu kadar olur mu?
Ellerin değmiş bu duvara belli.
Ondan böyle ince ve yalın duruyor ayakta.
Yoksa çoktan yıkılmıştı bu duvar.
Boşuna değil bu dünyada sevmenin savaş açması nefrete..
Boşuna değil yaşamanın ölümle mücadele etmesi.
Boşuna değil ölümü beklemek yaşarken.
Ve boşuna değil hiçbir şey, seni bunca sevmişken...

İmza ✍🏻 Şair Ruhlu Adam 🌹