Dağ, dağa kavuşamazmış,
Başı dumanlı,
Zirvede tek başına..
Oysa hep yan yana ..
Arka arkaya, sıra sıra..
Dizilmiştir..
Uzaktan seven sevdalılar misali,
Öylesine umutsuz ve mağdur..
Sır gibi saklar kalbindekileri.
Zaman gelir, açar eteklerinde,
Yeşiller, envai renk çiçekler,
Hiç olmaz, ya,
Yine de umutlanır ..
Dönünce mevsimler..
İsınınca gönüller..
Umuttur ya işte,
Kavuşurcasına,
Uzanmaya çalışır,
Uzatır dallarını,
Uzanır sarmak istercesine,
Sevdiğini..
Dile getiremezse de,
Göstermek içindir,
Ondaki değerini,
Bunca çaba, bunca sancı..
İmkansızlık, öyle zordur ki !
İmkansız bir aşk,
Vuslatı hiç olmayan..
Kışa döner mevsim,
Üşür, sarılır beyazlara,
Soğutur içini,
Unuturum edası ile..
Ve ayazlanır, donar ruhu..
Öylesine bezgin..
Yitirir yeniden bütün umudunu,
İnancını..
Anlayınca ve kavrayınca,
İmkansızlığını,
Yaşar o vakitten sonra,
Tek başına,
Yan yana, karşı kaşıya..
Sıra sıra..
Ama hep uzakta,
Hep ırakta..
Kabullenir en sonunda
Bu bir cüda..

Şiir: Gönül Çeşli
08.10.2021