Gelincik çiçeğinin hikayesiydi ,
Çoğu kadın,
Yanlış ellerde,
Solup giden hayatlar,
Kimini daha küçücük, çocukken
Verdiler koca, koca adamlara..
Kiminin gönlünde vardı,
Gizlediği bir sevda..
Sormadılar ki ona !
Telli duvaklı yollarken
İstemediği bir hayata..
Zorunluydu bu kadere,
Boyun eğmeye..
Oysa her kızın hayali idi,
Telli duvaklı gelin olmak..
Sevdiğine yar,
Sevdiğinle bahtiyar olmak..
Bahtında, kara yazgı olanlar,
Hiç tadamadılar,
Yaşasalar da bilemediler,
Ne demek bahtiyar olmak..
Belki, birkaç tanesi vardı aralarında,
Bu kötü bahtan kendini kurtaran..
Çok nadirdi işte, bunu da başaran..
Kimisi de sevdi, çok sevdi..
Kandı bir hayrsıza..
Mutlu olurum sandı,
Sevdiğine kavuşunca..
Sevdi lakin sevilmedi,
Sevgiyi bilmeyen, zalimin
Ellerinde kurudu soldu,
Gençliğini tüketti..
Sövüldü, düvüldü..
Hatta öldürüldü..
Böyle mi olmalıydı ?
O narin, o kırılgan ruhu,
Bunlara mı layıktı..
Oysa, nasıl da, güzeldir,
Bir kadın, gelinlikler içinde..
Kıymetini bilene,
Nasıl bir mükâfattır..
Gelinciği dalından koparmadan
Sevipte, sevebilene..

Şiir: Gönül Çeşli
08.10.2021