farzet / ne sen vardın ne ben

tutmadı ellerin ellerimi

gözlerin değmedi gözlerime

ve söylemedi dilin beni sevdiğini


gökkuşağının renkleri sarmadı bizi

deniz hiç el ele görmedi

martılar, şarkılar söylemedi sevgimize


biraz kül, biraz duman hepsi

yok olan sevdânın izi


senden çok uzaklardayım

sarı güller gönderiyorum sana / postada şimdi

bunlar ayrılığın gülleri



söndü sevdânın alevi

geriye yalnız külü kaldı



ne sallanan mendil / ne el sallayan sevgili

saymayacağım artık, günleri saatleri

ne kavuşmanın sevinci / ne gidişinin telâşı

ne ayrılığın hüznü / geçti, hepsi bitti



farzet / ne sen vardın ne de ben

yaratan bu hikâyeyi

akşamdan kalma bir sarhoşluktu bizimkisi

sabaha geçip gitti

farzet / hiç yaşanmadı

ya da farzet / birer hayâldi hepsi...



Hâdiye Kaptan