4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
422
Okunma
Ağlardı babam!
Yüreğine dokunduğunda hayat,
Hüzne dair,
İki damla yaş dökerdi,
Ruhumun ta derinliklerine...
Yedi yaşındaydım,
Kızardım içimden masumca,
Erkek adam ağlamaz,
Yüreği yumuşak olmaz,
Erkek adam dik durur,
Erkek adam güçlü olur,
Göstermez acısını aleme,
Düşürmez omzunu namerde...
Akasya kokulu akşamlarda,
Duyardım sesini uzaktan,
Çocuk yüreğim ellerimde,
Babam geldi; evimizin direği...
Kuytusuna sokulurdum kollarının,
Korkardım her defasında,
Sanki biri benden önce sarılacaktı,
Ama o hep bana sarılırdı ilk önce,
Uykunun esiri olduğum gecelerde,
Hep saçımı okşarmış gelince...
Ağlardı babam!
Ben ise yeni öğrendim ağlamayı,
Araya katıksız mesafeler girdi,
Adına hayat denilen bu kafeste,
İsterdim yanında uçmayı...
5.0
100% (7)
Cevap Yaz