Bahardan kalan ince bir rüzgar,
Yüzüme dokunur, onca ahlar.
Karanlığın içinde susar, feryatlar
Ziyadır sevgiler, donar duygular
Vazgeçtim dediğinde o an anılar
Parçaladığın kalple birlikte kanar.



Gecenin kör ışığında,
Manzarası kara kaplı defterimde
Senin kalbine benzer kalemde.
İç çekerek yazdım beyaz kadere.
Derinden rahatladım sandım
Bak yine orada sen kaldın...


Kalmış sayfaların arasında kurumuş bir gül.
Anılara baktım sayfalarda gözyaşı, tutunamayan cümlelerde yanan bir kül
Saçlara ak düşmüş, siyahla ahengi karartmışlar.
Toprağın doğması için kaseye ab-ı hayat koymuşlar.
Mevsimler dünyaya dalmış,
Ağaçlar toprağa sıkıca bağlanmış,
Mavi gökyüzü hasretle buluta ağlamış...

Kırlarda özgürce uçan kuşlar gibi
Annesinin karnında tutunan yavrular gibi
Dostun muhabbetinden aldığım ilaç gibi
Gecenin nurundan aldığım feyiz gibi
Sen kaldın sen kaldın bende

Hasretin kaldı yüreklerde
Hüzünler şarkıları söyler yüzünde
Bitmeyen özleminle
Dillerdeki nağmelerde
Sen kaldın bende...
MERYEM KARAPINAR