Özü güzel, sözü güzel, beste gül
Sen şiir olmuşsun, dizesi de ben
Bu gönül şelale, sen de bunu bil
Sen pınar olmuşsun, gözesi de ben

Yoldan geçen bize, bakıp geçiyor
Gözlerin sinemi, yakıp gidiyor
Buzlanmış bir kadeh, akıp gidiyor
Sen bade olmuşsun, mezesi de ben

Bir çok fotoğrafla, dergilendiği
Bu gün kü sevginin, sorgulandığı
Tüm büyük aşkların, sergilendiği
Sen tual olmuşsun, müzesi de ben

Öyle çok sevdim ki, ben de ahumu
Düşünmem inan ki, hiç bir mefhumu
Çok sıkı sarmışsın, aşkla ruhumu
Sen ipek böceği, kozası da ben

Canandır elbette, can’ın nasibi
Seven her yürekte, sevdaya tabi
Çiniye renk veren, semboller gibi
Sen hattat olmuşsun, bezesi de ben

Sen çiçek olmuşsan, bende bir arı
Benimle her zaman, duy iftiharı
Tek aşkım olmuşsun, ilk günden beri
Sen de ilk olmuşsun, hezesi de ben

Altın mı, elmas mı, özlerin senin
Güfte mi, beste mi, sözlerin senin
İnci mi mercan mı, gözlerin senin
Sen kolye olmuşsun, çizesi de ben

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ