Gözlerinin benden gidişinin bilmem kaçıncı Eylül’ünde
Gene içimden hazan şarkıları dökülüyor hüznüme.
Gene Frankfurt’un garında yüreğim bekliyor o siyah treni
Gelen geçen takılıyor gözlerimdeki bitmeyen yaşa
Sen hala bekletirken dinmeyen hasretinle
Bu gurbetin sokaklarında ...

Şimdi ayaklarım betonlanmış akşamın karanlığına
Eylül’ün sarı yapraklarında , ıslık ıslık eser rüzgarlar.
Kimi zaman unuturum kendimi , adımı nerelerdeyim
Kimi zamansa kabuslar içinde, cam kırığı acısı gözlerim
Ve hangi zaman dilimindeyim, çarmıha gerilmiş umutlarımla
İçimin kırıntılarından çaldığım özlemini
Yolluyorum sana sevgili ; şüphe etme gerçektir
Benim kalbimden mektuplarım sana ...

İşte yine o melodide akşam oluyor ’Kırık Şarkılar ’
Kapatın şu plakları ne olur ! ne olur !
Şükran Ay şarkılı dertleri , deliyor içimi acıtıyor
Ellerimde bırakmadığım fotoğrafınla, dilimde dualar ...
Camlardaki yağmurlar beni anlatıyor ,susun damlalar
Susturun kalbimdeki ağlayan kadını !
Yeter ki ; o postacı çalsın kapımı , unuturum tüm hüznümü
Aşkımı anlatsın ozanlar , susun şarkılar !!!

Acılıyım ...
Gözlerinden ayrıldığımdan beri .
Şimdi artık umut edip sana sesleniyor kalbim :
’Bu kalbi kırıp koyma bir kenara ’
’Bir gün adını anan bu dudaklar , hiç konuşmayacak ’
’Seni de vurur tokat tokat hasret rüzgarları ’
Dolar da gözlerin artık ağlayamazsın ’
’Unutamazsın tutsak olursun yalnızlığa ’

Çağırsan buzullar ülkesinden koşup geleceğim
Ellerin uzansa , dünyamı aydınlatacak inan ki.
Bir sevdayken bende varlığın o en güzeli
Hani oturup hasret şakıları söylerdik
Bir an bile ayrılsak.
Kaç mevsim geçti aradan kim bilir
Saymak istemiyorum ayrılığımızın günlerini
Ben gözleri yaşlıydım o gün
Sen boynu bükük giderken
Yaprakların döküldüğü zamandı
Siyah güller göz yaşlarını döküyordu akşamlara ...

Aygün Deniz 23. Eylül.2021