OZLEDIM
ÖZLEDİM SENİ..
Gözyaşlarımı, Hüzünlerimi bıraktım Kara denizin kıyılarına AcIların tokatladığı Yorgun dalgalar eşliğinde Karaya ulaşsın diye Hayalini unuttu gözlerim , Kokunu özledim O içli bakışını, Saçlarının rüzgarla savruluşunu özledim Hani ilkbaharda, Menekşe kokuları dağılır ya dört bir yana Ilgıt ılgıt seher yeliyle siner ya ciğerlerine insanın Doya mazsin ya koklamaya işte... İşte öylesine özledim . Mangalda yanıp korla şan Odunlar gibi yanıyor yüreğim Kaç karin soğuk suları söndürmüyor içimdeki ateşi Yandıkça eriyorum Eriyorum kızgın tavada yağ gibi Ne hayatın yükünü çekecek mecalim kaldı Ne dertlerimi yüreğime gömecek Ne acılarımı dindirecek zamanım Nede yaralarımı saracak anım kaldı Akşamın zifirinde feryatlarim düğümlerken boğazımı Hüznün ışıkları dolar, Izdırabı dolar yüreğime Yaşamdan soğutur Hayattan bıktırır beni... Adına ne dersen de Anlatılamaz duygularla Özledim işte... ÖZLEDİM SENİ Kaç kez ayaklandı yoluna Kırılıp döküldü kaç kez Oysa kelebek kadar narin yüreğim Bu ızdıraplı hasretinin Acılarla dolu bekleyişinde Sensiz umutlarımda düşlerimde Kimsesiz.. Yanlız gecelerimde.. Ne işi var nefretin Ne işi var nefretin sevda dolu yüreğimde... Ey can... Parkbeni / Mehmet Öztürk |