ÖZLEDİM SENİ..
Gözyaşlarımı,
Hüzünlerimi bıraktım Kara denizin kıyılarına
AcIların tokatladığı
Yorgun dalgalar eşliğinde
Karaya ulaşsın diye
Hayalini unuttu gözlerim ,
Kokunu özledim
O içli bakışını,
Saçlarının rüzgarla savruluşunu özledim
Hani ilkbaharda,
Menekşe kokuları dağılır ya dört bir yana
Ilgıt ılgıt seher yeliyle siner ya ciğerlerine insanın
Doya mazsin ya koklamaya
işte...
İşte öylesine özledim .
Mangalda yanıp korla şan
Odunlar gibi yanıyor yüreğim
Kaç karin soğuk suları söndürmüyor içimdeki ateşi
Yandıkça eriyorum
Eriyorum kızgın tavada yağ gibi
Ne hayatın yükünü çekecek mecalim kaldı
Ne dertlerimi yüreğime gömecek
Ne acılarımı dindirecek zamanım
Nede yaralarımı saracak anım kaldı
Akşamın zifirinde feryatlarim düğümlerken boğazımı
Hüznün ışıkları dolar,
Izdırabı dolar yüreğime
Yaşamdan soğutur
Hayattan bıktırır beni...
Adına ne dersen de
Anlatılamaz duygularla
Özledim işte...
ÖZLEDİM SENİ
Kaç kez ayaklandı yoluna
Kırılıp döküldü kaç kez
Oysa kelebek kadar narin yüreğim
Bu ızdıraplı hasretinin
Acılarla dolu bekleyişinde
Sensiz umutlarımda düşlerimde
Kimsesiz..
Yanlız gecelerimde..
Ne işi var nefretin
Ne işi var nefretin sevda dolu yüreğimde...
Ey can...
Parkbeni / Mehmet Öztürk