tahtı tacı kaybetmiş adem gibiyim
ilk günah gibi
ilk pişmanlık gibi
ilk tövbe gibi

usul usul , için için sayısız kez
doğuyorum doğum sancısıyla bir boşluktan
zerreden küreye
sessizce yeşeren yabani bir menekşenin kaderi gibi
çiçek çiçek eşiğine düşüyorum dünyanın

fanusu kırılmış kum taneleri gibi
darma dağınık hayallerim
faydasız
lüzumsuz
bir oraya bir buraya savrulmuş
denize atılan bir şişe gibiyim
yıllar sonra tanıdık birine tevdi edilecek

azaba duçar hatıralar külleniyor
iz bırakmadan silinmek üzere sularımda yıldızlar
parıldamayan kör bir kuyu gibiyim
boğuşuyorum
damga vurulmuş karanlıklarla

melankolik bir udu akort edercesine
benliğimi sarıyor güçlü bir titreşim
gölge bir el dokunuyor omzuma
tiz bir sesle haykırıyor kulağıma
her şey yalan
herkes yalancı

kardan bir heykel gibi
sokuluyor yüz hatlarım şekilden şekile
içimde bir eşkıya çetesi
aç kurt gibi soluyor
soğuk dağlarıma serpilen sevdalarım
mışıl mışıl uyuyor

dualarım gecelerce
mana alemine silinmez izler bırakıyor
çizgi çizgi büyüyor sırlarım
bütün renkleriyle
zambaklar açıyor şafağın parıldadığı yerde

redfer