gecenin sessizliğini bozan tiz bir silah sesidir şimdi
ve dağılır gecenin o karanlık yüzüne sahipsiz mektuplar



anlamını yitirmiş yarım bir hikayenin
eski yırtılmış sarı sayfaları arasındayım
lugatı bozuk söylenmemiş bütün sözlerimin
pimini çekeceğim yavaşça


ki...
elim yüzüm içim dışım sen olmuşken bu kadar
ben o çok uzak iklimlerden başka bir aşk arayamam



ninniye hasret deli bir gecenin ayazında
kapatıyorum perdelerimi ruhum üşürken sana
ve uzatıp ellerimi dokunsam yavaşça saçlarına
sonra sarılıp uyusam kalsam ılıman kollarında



ve dökülse ne çıkar göğümüzün mavi rengi avuçlarıma
sen yazılmamış bir şiir gibi damla damla düşerken bakışlarıma



bilmem ki ne vakit geçecek bu arazlı sancılar
sensiz geçmez bilirim şarkılarda ki ağlayışlar
ışığa koşan ateş böcekleri gibi deli divaneyim
yanar kanatlarım bakışım bakışlarına çarptıkça



ve sen ey sevdalım ucu yanıklar mektuplar yazma sevdama
teleffuzu olmayan bir hiçim artık sen sadece sarıl bana



ey/zan