Benden sonra herkes
Yalnız aşk şiirleri yazacak
Size
Anlamsız ve basit bir dünyayı bırakıyorum
Hesap tamam
Ödendi bedel

Beni
Söz sahibi yap ey hayat
Yumruğumu masaya vurdur
Nedir o ki
Hayat
Gırtlağımda bir arpa kılçığı gibi durur

Denedim bütün yaşamaları ve ihtimalleri
Çıkmadı bana bir iz bir yol
Buldumdu oysa
Parasız nasıl mutlu olunur
Bildimdi
Hayat beni çok yormuştu
Mahçup ve pişman değildim
Bütün acılarımı anlatacak bir şey arıyordu ellerim
Onurlu ve dargın

Bendim çünkü o
Dünyaya şiirler eken
En bedbaht bir kaderle
Yontudan
Talaştan
Ufalanmaktan yapılma
Bendim bütün acılardan doğan
Çekilmeyecek dert bırakmayan
Hayata dair değil
Karşı
Yetim öksüz ve gariban
Geçmeyen bir şeydi yüreğimde annem

Ayaklarım vardı bir şekilde yaşamaya alışmış
Gülüşlerim
Yaşamaktan fazla uzak
Ve aşklarım vardı
Terk edilmekten oluşan bir şey gibi
Kitaplarım
Sevgilime bir silah olarak raflarda şimdi

Sen ol bir şey den ki
Gülüşleri berrak
Gözleri
Bilinmez uzaklara götürecek ağırlıkta
Yürüyüşü
Karıncalara güven veren bir sadelikte
Yüzü
Bir güzellik anıtı gibi durur yüreğimde

Ya rabbi
Bana
Bütün dertlerimi çekebilen o kadını bağışla

Herkes aşktan yana biraz pişman
Biraz mahcup
Biraz eski
Biraz yeni

Yok çünkü
Düğümlerin çözüleceği çözüldüğü bir yer
O yer ki
Beni yaşıyor göstermesin
Denedim bütün ölümleri
Çünkü yaşamak
Paslı bir şey ve herkes biraz güzel

Gençtim ben ve yorulmak bilmeyen bir yanım vardı
Yorgunluğum
Harmanlarda yiğitlerin yorgunluğu gibi bir yorgunluktu
Yılgı
Uzak bir yer değildi
Mazeretsiz dururdu acılar gövdemde
Ölümle akran

Gençken öldüm çünkü ben
Göremedi beni mutluluk ve güzel günler
Yirmi birinci asır
Ve çocuklar

Ömer Altıntaş