En şanssız kim deseler, kısa çöpü çekerim,
Şanssızlıkta şansım pek, rekorlarım çok benim.
Birine selam versem, hemen borçlu çıkarım,
Yazılmayan çeklerim, senetlerim yok benim,

Çöpten fatura çıksa, hep bana ödetirler,
Erkek çocuk doğmazsa, hep bana adatırlar,
Asansör almaz deyip, yüzüme kapatırlar,
Merdiven çıkmada da marifetim çok benim.

Herkes tomtok yatarken, benim karnım guruldar,
Başkasına bir damla, bana yağmur gürülder,
Kediden tırsan köpek, yalnız bana hırıldar,
Korkaklıkta boyuma, yetişenim yok benim.

Ozonu ben delmişim, Roma’yı da yakmışım,
Neron değilmiş meğer, kibriti ben çakmışım,
Krallık da ne demek? Osmanlı’yı yıkmışım,
Yakıp yıkmakta asıl, yeteneğim çok benim.

Bankayı hırsız soyar, cezayı ben çekerdim,
Millet kafayı çeker, bende tesbih çekerdim,
Tartıya koysalardı, kırk beş kilo çekerdim,
Hendeseden anlamam, hiç cebirim yok benim.

Yemeği dostlarım yer, hesabı ben öderim,
Arabamı alırlar, eve yaya giderim,
Eşim hasta olursa, ilacı ben içerim,
İğne batmadık etim, boş yerlerim yok benim.

Sanırım günü geldi, vakit veda zamanı,
Yırtık cepkenim, cebim, soyanlarıma anı,
Artık adresim belli, kimsesiz kabristanı,
Üstüme örtülecek, bir kefenim yok benim.