Hani bir filim vardı, o ayda aşk başkaydı,
Başrolünde dünyanın en güzeli oynardı,
Seni tanımış olsa sette çıngar çıkardı,
Hiç şüphe yok yönetmen başrol seni yapardı.

Sevgi neydi? Dostluktu. Sevgi neydi? Emekti.
İlyas sevda adamı, Asya vefa demekti.
Çektiklerini duysa gözünden yaş akardı,
Hiç şüphe yok yönetmen başrol seni yapardı.

Buz dağına çarpınca aşk denize düşmüştü,
O gece, beden değil ruhları üşümüştü,
Yalnızlık boğulmaksa başa seni yazardı,
Hiç şüphe yok yönetmen başrol seni yapardı.

İçindeki savaşlar “Bir Rüzgâr Gibi Geçti”,
Sonsuz sanılan aşka o filmde ömür biçti,
Romanını okusa senaryoyu yakardı,
Hiç şüphe yok yönetmen başrol seni yapardı.

Çağan seni tanısa, sence neler olurdu?
Alper yemek yaparken, Ada Issız kalırdı,
“Unutursam Fısılda” diyerek göz kırpardı,
Hiç şüphe yok yönetmen başrol seni yapardı.

“Gönül Yarası” değil, “Gülen Gözlerin” olsun,
“Tesadüfü seven aşk” bu sefer seni bulsun,
Bu nasıl bir kasımsa kalpte yangın çıkardı,
Hiç şüphe yok yönetmen başrol seni yapardı.

Uzun metraj çekelim başrolünde ikimiz,
Vizyondan hiç inmesin bu mutluluk filmimiz,
Mademki hasret kaldık bunca yıldır gülmeye,
Versinler artık bize som altından palmiye.