Artık konuşulmuyor, çemkirmeler durmadan!
Böyle ses yükseltmemiz, mesafeden olmalı…
Bir iyi yanı varsa, sövüp, sayıp vurmadan;
Sevgiler boşalmışsa, bir an evvel dolmalı…

Eskiden, bağrıştık mı koparırdık ipleri!
Sulh zamanı olurdu rica, istek kipleri!
Sevgiden haz alırdık, güldürdük rakipleri!
İstiyoruz ki sular, mecrasını bulmalı…

Yürüyüşler koşuşa, konuşmalar çekişe
Dönmeden el atmalı, acil bu ince işe…
Sevenler, sevilenler oynar kapalı gişe;
Seslerimiz arttıkça, az yakına gelmeli…

Gönüller ıradıkça, artıyor sesin tonu!
İşte tam o sırada, atmalı mikrofonu…
Aslında en güzeli, bozmadan diksiyonu;
Düşmanı güldürmeden önce dostlar gülmeli…

Konuşmak en güzel şey, gezmeli hep bir boyda;
Güzel sözler söylensin, düğünlerde ve toyda…
Ne bulur ki insanlar, dedikodu, goygoyda?
Canlar hep birbirinin, değerini bilmeli…

Çekeceksin ipini, şeytanla iş tutanın!
Gözüne baka, baka haram lokma yutanın!
İnsanı, insanlığı ayakta uyutanın;
Var boş kalsın sayfası, esamisin silmeli…

Karaman-2021/09

Halil Şakir Taşçıoğlu

TDK:

Toy: ziyafet…
Esami: adlar, isimler…
Goygoycu: bilgisiz, gereksiz konuşan, şakşakçı…
Iramak: Uzaklaşmak, uzamak, ara açılmak…
Çemkirmek: birine karşı gelmek, sert cevap vermek…