Arslan kadar asildim, ceylan kadar ürkektim
Yıkılmayan çınardım, bükülmeyen bilektim
Hayallerin sırtında, varlığıma şelektim
Bahta isyan bayrağı aça aça yoruldum
Rüzgâr ekip fırtına biçe biçe yoruldum

Sessizler ülkesinde, sesimi çıkarmadan
Sel olmayan ellere, yaygara koparmadan
Yunus’tan yol alınca, ayranım kabarmadan
Zehrini şifa diye içe içe yoruldum
Gözlerimden mercanlar saça saça yoruldum

Umutların büsbütün bittiği saatlerde
Karanlığın canıma yettiği saatlerde
Düşlerin gözlerime çattığı saatlerde
Gecelerin boyunu, ölçe ölçe yoruldum
Düşünce benden O’na göçe göçe yoruldum

Beni bende ararken, aşkın harcı karılıp
Gölgesi dert olanın, hünerinden sıyrılıp
Hüzün meleklerinin vurgununa darılıp
Karalardan akları seçe seçe yoruldum
Yıllardır benden bana kaça kaça yoruldum

Gözlerimin bakışı andırıyor mahşeri
Her nefeste döküyor Delibal ecel teri
Sayısını unuttum, altmış bir yıldan beri
Ellerimden aşk kuşu uça uça yoruldum
Sellerimden öteye geçe geçe yoruldum

DELİBAL – Celil ÇINKIR