artık yerlisi o İmralı’nın
rahatına rahat gülüyor yüzü...

al oğul bu şerbettir,
ağulu
ağulu

ağlayamam yazgıma ey dostum
postu olmaz ki her hayvanın
yak ağıtını;
putlarını
devir içimdeki sancının


kafa tut dağlara, eğrilere, doğrulara
kafa patlattığın;
papatyalara
üstünde gururla yürüdüğün toprak
-toprak ki kan kokar Çanakkale’de-
içtiğin su
soluduğun hava
senden utanmaz mı sanırsın ?
istersen bırakalım da;
bunun kancık soyu
yattığı yerden irinler peydahlasın ...

al oğul bu karadır,
çal yüzüne...


yeni dünya düzenini kurdu yahudi
o ne diyorsa, o
yükselen siyonizim
fitne fesadın mabudu
bilen, bilmeyen hep sükutta
milyonlarca karartılmış hayat
milyonlarca akan gözyaşı, feryat
Fatih’in, Ata’nınki yetmez
yetmez Filistin
yetmez dünya
daha çok kan lazım ona ...

yak ağıtını, putlarını
devir içimdeki sancının

millet derin
cehalet derin
yara derin

uyuşmuş beyin, ölü şuur

al oğul bu Nutuk’tur,
belki lazım olur ...



2002