İhanetini yaşıyorum şimdi.
Oysa ölürdüm...
Oysa kollarımı iki yana açıp
Sana sema’ya durmuştum hani;
Dönüyordum dönüyordum.
Pervaneler benimle aşık atamazdı...

Artık zehrin damarlarımda dolaşıyor
Çok geç.
Karanlık dehlizler aşıyorum mabedinden
Sen hiç bilme...

İşte şimdi içimden geçiyorum
İşte şimdi içinden geçiyorum;
Yakıp yıktığın şehrin!
Hani içimde kendi ellerinle kurduğun
Sevgi devletinin başkentinden
Yüreğimin tam orta yerinden.
Sokaklar yol boyunca kan
Her taraf yağmalanmış
Alevler yükseliyor heryerden.
Tapınağa dönüştürdüğün canevim yanıyor
Seni inliyorum senin caddelerinde.
Yangınların yanından geçiyorum
Yanıyor yıkılıyor saltanatın.
Kül yığınları
Harabeler, harabeler...

Sevgi devletinin bayrağı indirilmiş şimdi
Yerine simsiyah bir bayrak asıyor,
İhanete emirli canavar askerlerin
Senin askerlerin!
Hepsinin yüzlerinde senin maskelerin
Hepsinin süngüsünde ismin;
Kanımla yazılı bir bir.
Anlaşılan sen buralardan çoktan gitmişsin...
Yürüyorum geri dönüş yok
İhanet eşittir ilkellik burda
Sırtımda eskiçağdan kalma mızrak izleri
Gözyaşlarıyla yıkanan mukaddes bir sevdadan
Geriye kalan birşey yok.
Kül yığınları
Harabeler, harabeler...

Büyük bir veda sona kalan
Sevgi devleti yok artık içimde
Bayrağın gözlerimde, gördüm işte
En sonunda!
En acı gerçeği gördüm ben!
En acı gerçeği görmek eşittir
Elveda...

not şiirin son hali değil bu...ama sesli şiiri için ekledim.