Son Gül Bu

Son gül bu içimden sana sunduğum
Dilsiz, suçsuz, dikensiz...
Niceydi sustuğum
Gönlü bülbülün son şakıyışı bu dudaklarımda
Seyr-ü seferin sonudur bu ufuklar, bu bulutlar
Tepelerinde karanfiller, eteklerinde kır çiçekleri;
Kocaman bir dağ;
ve Sahici bir uçurum.
Sen... ben...
ve kavrulan enginler.
Oysa bir zaman
Yağı bitmez kandil kandil semanındı yıldızlar
Apaydınlık
Kocaman bir gökyüzü; hem gece
Sen...ben...
Ve çıktığımız seyr-ü sefer.
Peki niçin çektik onca acıyı?
Hüzün bir kumardı, kaybettik sonbahardı
Neyimiz kaldı;
Bize ait olan?
Biz tam alışmaya başladık;
Yaşamaktan keyif almaya başlamıştık
Ölümü unutmuştuk tam!
Söyle kim kime doydu?
Yoksa bilmiyor muydun cennet gözlüm
Ben seni doymamacasına sevdim.
Doymamacasına.
Seyr-ü seferin sonudur bu ufuklar, bu bulutlar.

Yanımdaydın bir zaman
Sanki kokladığım bütün çiçekler
Tenin kokuyordu.
Oysa
Ölümü ilk ben kokladım avuçlarından
Sen yeni doğmuştun.
O zamanlar bu tatlı uykular
Sıcacık sarıvermezdi gülüm;
Gülüm!
Kocaman rengarenk bir düş;
Sen....ben...Ve yine
Sen.
Son gül bu içimden
Sana sunduğum.