Güneş pencerede kumru bahçede
Çıktım yataktan bu asude günde
A! Perdeler kapalı, her bir evde
Tuhaf! Derin bir sükût var mahallede

Zaman mı durdu, neden gürültü yok?
Niçin böyle: ölü gibi adam çok!
Açtım TV’yi; ekran pır pır, bir daha şok
Koşup gittim, kimse yoktu kahvede

Bir ses işittim: Her yeri kapatın!
Hiçbir zorluğu kalmadı hayatın!
Bitti! Senedi, faturayı, atın
İş güç yok, yan gelip yatın, hanede

Biz, her şeyi önceden görüyoruz
Sürpriz yok! Her anı hesaplıyoruz
Merak, beklenti, hep tüketiyoruz!
Mutlu olun! Yeni sistem devrede

Kıymetsiz ise bilim, din ve sanat;
Öyküsüz insan, öyküsüz kâinat!
Uçmak yoksa, kuşa ne lazım kanat
Bir hoşnutsuzluk yayıldı âlemde

Güzel hayat! O, ağlayış, gülüştü
Adamlık mı? Hem kalkış, hem düşüştü
Yaşar insan, yaşar elbet gürültü
Acı tatlı, dünya denen sahnede

Kolay hayat, hayat mı? Lazım zıtlık!
Sürmedi ömrü uzun, çabuk bıktık
Tekme tokat, yeni sistemi yıktık
Bildik ki hayat zıtlıkla dengede

M. Talât Uzunyaylalı