burgu

(karanfili kan damlatana
bir kirli perçem bir temiz bakýþ ile
bin ayyaþý utandýrana)


gel seni eðlendireyim küçüðüm
kaderine kýymýk olmuþ yokluðun katranýný
ne çýkartýr de bana
bozuk para kadar olan avucuna
sýkýþtýrýlan baþka paralar mý
lütufçasýna yanaðýndan alýnan makaslar mý
ah küçüðüm ben gördüm sen görme
þimdi anlamazsýn sonra dert olur içine
o krem kerametçisi kokana
siliyor sana deðen derisini peçeteye

þarkýlar söyleyelim beraber en çocuðundan
gök kuþaðý renginden diline en yakýþanýndan
þiirde derdim ama
hafýzamdakiler sadece kadýnlara yazýlanlar
üstelik yürek þimdi onlardan utanýyor
þu yirmi kilo aðýrlýðýn yok mu
tüm kalýn mýsralarý bir çýrpýda kýrýyor

gecenin on birinde
kadehlerin arasýnda alkol kokusunda
çiçek satmak da ne
çiçeðin elinde çiçek sýðmýyor bu tezat idrakime
kayanýn kovuðundan çýkmadýn anan baban nerde
vicdan en çok yoksullarda olur
uðramadý mý birisinden birisine
ölmüþlerse rahmet olsun
süsleyelim mezarlarýný elindekilerle
ya devlet baba
artýk evladý damý ayýrýyor o nerde

elimize boya kalemleri almalýyýz
karalamalýsýn bu mekaný boydan boya
sen on olmadan
duvarlarý boyama keyfinden vazgeçtin
ben otuzu aþmýþ halimle
daha dün kaðýtlara kalpler çizdim
adalet varsa anlayacaðým þekilde olsun
yoksa isyan edeceðim yaratana haberi olsun