Çünkü ben hala aynı yerdeyim
Ellerimle
İnatla bir şeyler yapıyorum
Güzel bir şey arıyorum
Ama manalı
Boyun eğmeden yaşamak gibi onurlu
Yaşıyorum
Belki bir kızın yüreğinde hüzünlü
Benim uzaktan
Benim zarif sevmelerim
Dünyaya
Sizin için bir daha gelebilirim

Yaşıyoruz
Çünkü kemirilmiş bir yanı olmalı ömrün
Diyorum
Ve bir şeyleri kavradığımı
Bir şeylerin her şeyime değdiğini biliyorum
Kazandığımdam kaybettiğimi anlıyorum

Neden
Herkese mahçubum?
Oysa benim inadıma yaşayacaklar
Beni öldüren herkes
Öldürmek
Nasıldır biliyor olmalı
Olmalı
Kıracakları bir yanı
Zarif ve kırılgan

Yok çünkü benim gözlerime değecek bir bakış
Göğsü aşkla çapalanmış
Yok çünkü
Onurlu ve şerefli bir şekilde yaşamayı bilen
Onlara
Dünya ile savaşmak yakışır
Bana yaşamak düşer

Olmalı ki onun bir yorgunluğu düştüğü yerde
Sessiz
Dostu olmaz çünkü hiç ayağa kalkmayanın
Olmalı
Gidecek bir yeri olmayanın da bir yeri
Bir sıfır yenik başlamak değil
Hayata
Kaybettiğini bile bile başlamak benimkisi

Elimde ki odunu yontarak ben
Anlatıyorum her şeyin bittiğini
Kalemin sonuna vardığını
Bıçağın elime dayandığını hissediyorum
Bütün kaybedenlerden daha üzgün
Ve pişman
Şimdi daha berrak bir şey var mıdır benden

Yaşıyorum çünkü mecburiyetten
Bütün ihtimalleri tüketerek
Bütün uzakları yürüyerek
Bir kalıp arıyorum şimdi kendime
Girecek

Dünya
Nevi muamele
Nevi şahsına münhasır

Bense
Takım çantamda şiir kitabı
Çünkü ben hala yorgunum

Ömer Altıntaş