Mevsimler gelip geçti, sen yokluğu düşerken yüreğime
Bunca tükenmişlikten sonra
Yağmur bulutları gölgeler sensizliğimi.
Her şey bir hiç , her şey sisler içinde
Ah ! siyah gözlüm , ah !..
Sokaklarında sensiz yürüyüşü unuttum
Sen ise ; bu dağınık dünyayı göremiyorsun
Gelemezsin ki o uzak karanlıklardan !
Gelemezsin ki ... ama gelmenin umudunu hiç
Hiç çıkarmadım yüreğimden ve gözlerimden.

Bitirdim artık hüzünleri derken
Ben böyle gidişine ağlayacakmıydım.
Yokluğunamı yazacaktım tüm şiirlerimi
Mektuplarım göz yaşı mürekkebi ile mi yazılacaktı ?
Seni özlemek nedir ? sen bilirmisin zeytin gözlüm
Şimdi ikimizde bunu biliyoruz ;
Seni uzaklara beni sensizliğe mahkum ettiler.
Bilmem ki ne zaman biter bu tutsaklık
Ne zaman güler seninle gözlerimiz
O gün, bir gelse ...

Bir güz mektubu bu sana gönderdiğim
Senin için , gözlerine , yüreğindeki sevgine.
Sonra ümitle bekleyeceğim
Müjdeler getirir diye mavi geceden kuşlar
Belki şarkılarımızdan çıkarıldı ayrılıklar , yaşlar ...
Aydınlığa açılırdı tüm kapılar yeniden.
Hüzün kokulu o Eylüllerden sonra
Büyük bir özlemlerden sonra
Papatyalar açsaydı her yerde bahçelerde
Acıları katık etmeseydik artık aşımıza
Son yazları da uğurladıktan sonra ;
Umutlar dökülsün Eylül bahçelerine
Güneşin hayat veren huzmelerinden .

Hiç dinmeyen inatçı yağmurlar var gözlerimde
Eskiden gülen yüzler koştururdu bu sokaklarda.
Şimdi acılar kesmiş köşe başlarını .
Her kuytuda artık çiçekler ağlıyor ...
Biliyorum zaman kayıp gitmiş avuçlarımızdan
Şimdi bitmeyen hüzünler çağırıyor beni kollarına
Sensiz yokum ben bilmiyorsun , gelemiyorsun da
Çözemiyorum , çıkamıyorumda ellerimdeki düğümlerden
Uzak acılar çağırıyor beni , yıkılmışım kapına
Gecenin zifti karanlığı sinmeden gözlerime
Gelmelisin ... güz kapımda ... kış sokaklarına
Karlar düşmeden ; gel , gel , gelll !!!!
*
Aygün Deniz 28.08.2021