elimi sallayınca biten hayatı var
cüce sen sus
konuşurken konuşurken
tahtaları eksik merdivene dikkat et düşme
düşersen kahkaha

ağladı başını ve gövdesini sıvazlayarak
ulu emre itaatsizlik etmek olmaz
üzüldü kendi kederine ve geçmişine
un ufak olmuş saltanatını salladı
ne çıkarsa bahtımın gelişine

yok mu bir basamak daha
yok burası boşluk şarkısının içi
sevincini toplayıp biriktir demedik mi
söylemedi mi kimse sana
çıktıkça azalacak ömrüne baksana

kelimeler çoğalıyordu
gölgelerimizi göstererek geçiyorduk kendimize
bizi bize gösterecek bir şey yok mu
hani batınca sızlayan
yanınca avazı çıktığı kadar bağıran
bizi bize gösterecek bir şey yok mu

eski aşklarını sallayıp durdu bulutlar
uyanın uykunuzdan
açın pencerelerinizi bakın
karanlık sandığınız ufkun dibinde
sonsuza bükülen zamana akın.