Ne çok korkmuştum
seni ilk gördüğümde
Yuvasından çıkacak bir çocuk kalbi gibi ürkek
Saçların dağılmıştı
Yüzünde hep o telaş hali
Sanki kayıp gidecek gibi ellerinden
En sevdiğin oyuncağın hayali

Ne çok sevmiştim saçlarını
Sabahın ilk rüzgarında titreyen güneş
Kaderin rengini düşürmüştü
Her bir dalgasına

Sonra o malum öpücük
Çıkıverdi karşıma
Suskun bir şehrin sessizliği yıkılmışken üstüme
Acıya durmuşken yüreğim
Buruk bir hüzün tenhasında

Sen ne çok gülmüştün o gün
yüreğim patlayacak gibi olmuştu
Kaçamak bakışlarımı her yakaladığında

Ellerim ellerine nasılda kolay uzandı oysa
Ve
Ne kadar kolaydı kaybolmak gözlerinde bir anda

Hiç bir vakit öylesine varmadı akşama
Hiçbir mekan böylesine kaybolmadı zamanda
Ve
zaman gelip vurdu faili meçhul ayrılığın vaktini
Meydanda kalan iki yaralı yürek unutmuşlar sevmeyi