DÜNYA HANI

Dut yemiş bülbül gibi, gitti sesim, nefesim!
Şimdi tüm bacalarda, hep baykuşlar ötüyor…
Yaşamak istiyordum, kalmadı hiç hevesim;
Fısıldasam da artık, güç kaleme yetiyor…

Ömrümün yarısında, kardan adama döndüm!
Hayatın çarklarında, mum gibi yanıp söndüm!
Güzel günler de gördüm ne öldüm ne de ondum;
Ömür denilen hayat, öyle böyle bitiyor…

Yolda dimdik yürürdüm, görenler kıskanırdı!
Uzun olmasam bile, herkes uzun sanırdı…
Doksan binlik şehirde, tüm ahali tanırdı;
Şimdi el birbirinin, arkasından atıyor…

Paşa olsan da aynı, er olsan da fark etmez!
Vaden dolmazsa eğer, ruhun seni terk etmez!
Bazen ömrün yüz olur, bekle bazen kırk etmez;
Bilmeyenler Agop’un kazı gibi yutuyor…

İnsan denene dünya, çift kapılı bir handır!
Önemli olan kısmı, yaşanan imtihandır…
Zengin, yoksul fark etmez, orda insan insandır;
Bütün yaratılanlar bir ayarda yatıyor…

Karaman-2021/08

Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Yaşamak yarım buçuk, yaşanır düşe kalka,
Bazı zaman kopsa da, kırılmaz zincir halka,
Bitirme dermanını, sinene merhem sakla,
Dert bela olsa bir yol, tüm bacalar tütüyor........................Nurettin GÜLBEY

Görenin imrendiği yeşil diyarlar vardı
Billur sularda keyif beş on adım kadardı
Yürekte neşvünema bulan hayaller yardı
Şimdi sıladan uzak nefesler buz tutuyor................................Tülay Bostancı

Hayat seyir defteri seyret geçen günleri
Getirmiyor üstadım giden güzel günleri
Gençken mevsim bahardı şimdi ise zemheri
Muma benzeyen ömür yavaş yavaş eriyor.................................türkü diyarı

Geri dönüp bakmak var insanın mizacında
Huylu huyundan geçmez ölüm olsa ucunda
Dilde gözü hiç yoktur dünyanın taht tacında
Fırsatını bulunca kardeşini satıyor............................................Özlem ÇETİN