Bir kara bela geçti, Türkiye’min üstünden!
Bambul sürüsü gibi ne var ne yok, yuttular!
Tek hayırlı haber yok, eşten ya da dostundan;
Koskoca bir milleti, ayakta uyuttular…

Bıktı, usandı millet, o/nursuzluklarından!
Bir gün yangın, bir gün sel, uğursuzluklarından!
Kureyş lilere döndük, şuursuzluklarından;
Düze çıkacaklardı, çırpındıkça battılar…

Haspam çıkıp dedi ki, “bizden önce yol yoktu!”
Halkın bu yalanlara zaten tüm karnı toktu!
Yalandan, iftiradan, Tuz gölü bile koktu;
Bir nesli davar sayıp, koyun gibi güttüler…

Kandan, kinden beslenen, bir nesil yarattılar!
Huzur dolu günleri, mum ile arattılar…
Yangında kuru dere, sellerde Fırat’tılar;
Canım Anadolu’mu birbirine kattılar…

Orman yangınlarının faturası dün geldi!
Sıkılan tüm suların neticesi bu seldi!
Öngörüsüzlüklerin acısı yürek deldi;
Yıllarca orman yakıp, arkasında yattılar…

Sorsan hiç suçları yok, suçlu çam ağaçları!
Çürüğe çıkarılan, tüm uçak ver- kaçları!
Deveyi hamutuyla yutan asrın açları;
Ecdadın tüm varını, yok pahaya sattılar…

Bütün bildikleri bir yanlışlarına yetmez!
Yaptıkları hiçbir iş, gavur parası etmez…
Artık benim yurdumda, asla borunuz ötmez;
Cehlin ırmağında kir/ olup akıp gittiler…
Halkın gözünde bunlar yıllar önce bittiler…

Antalya-2021/08

Halil Şakir Taşçıoğlu