Var mı ki,
Yarının garantisi?
Bu kadar çaresiz iken ademoğlu...
Ölümün karşısında şaşkın insanoğlu
Bir kaç ay oldu ,
Hayri bırakıp gitti.
Dünya dertleri,
Onun gidişiyle bitti,
Hayri’de...
Umurumda değil yoksulluk,
Kıyafetimin modası geçmiş,
Arabam külüstürmüş,
Canım bana küsmüş...
Günü yaşamalıyım
Doyasıya
Girmeli kızgın güneş
Kemiklerimin iliklerine
Sıcacık yakmalı tenimi
Soframda domates, biber
Kel peynir ve haşlanmış patates
Çayım da var demlice
Yol verdim bu günden tezi yok
Kedere, acıya, gam ve tasaya
Covit gelmiş dünyamıza
Sorgusuz sualsiz can almakta
Görüyorsa gözlerim
Gece karanlığında yıldızları
Sevgiyle doldur yüreğini
Cüzdanım boş kalsa da
Çünkü, garantisiz bir yaşam
Anı güzel yaşa, sağlığını koru
Üzme, üzülme,
Sev sevebildiğince
Bu gün de yıkıldı yürek duvarım
On dört Mayıs iki bin yirmi bir
Hakkı’mda bırakıp gidince
Anlıyor insan
Yaşamın kıymetini
Üzmek, üzülmek, kalp yıkmak...
Değer mi ki bunlarla uğraşmak?
Paraymış, pulmuş, evmiş, arsaymış
Hepsi de yeryüzünde tek kalmış
Var mı götüren bedeniyle oraya?
Sevgi bıraktık güzel anılarla
Ömür tüketen yalancı Dünya’ya
Üç martta Ali’m gitti
Ondört mayısta Hakkı
İki haziranda Ömer
Ömürlerdeki güneş zamansız söner
Yaprak dökümü katar katar
Ömürlerde sonbahar