Her şey biter doğada,
Günler biter, haftalar biter,
Aylar biter, yıllar biter…
Sonsuz değildir hiçbir şey…
Gün gelir ömür biter.
Bitmeyecek diye hissettiğimiz,
Üstüne yeminler etiğimiz,
Sevgilerde biter.
Acılar biter,
Sevinçler alır yerini…
Aşklarda biter…
Bitmeyecek sandığımız,
O derin aşklar,
Nihayet dibini sıyırır,
Ve sıfırlar, kül olur.
Hükümdarlıklar da biter,
Unutulur adınız sanınız.
Doğa kurallarını işletir.
Solar çiçekler,
Mevsiminde…
Ve yine biten her şey,
Yeni doğumları müjdeler.
Mevsiminde tohum,
filize durur.
Dallanır budaklanır.
Çiçek açar,
Her şey,
Mevsimini bekler.
Olmazlar olur,
Ölmezler ölür,
Doğmazlar doğar.
Biten,
Küllenen sevdalar üstüne,
Gelmeyecek dediğimiz,
Sevdalar…
Gelir oturur…
Bir aşk biter,
Ölür yok olur.
Soğumadan acısı içimizde,
Bir aşk çalar kapıyı…
Gelir,
Yüreğiniz de büyür.
Tahtına kurulur, oturur.
Bilir insan,
İşlerin,
Bu noktaya geleceğini.
Hep teoride,
Bir türlü,
Kabullenmek istemez bunu.
Pratikle,
Bazı şeyler,
Gerçekten de,
Yaşamadan öğrenilmiyor.
Ayrılık acısı,
Harbiden,
Çok acı, buruk…
Ve garip,
Savuruyor yerle bir ediyor
Mecnuna çevirip adamı deli ediyor.

18.02.204
16.17
Nasıf ACAR
DENİZLİ/Bereketler