BEN TOPRAK OLAYIM
Hiç kimseye anlatamadığım cümlelerim var benim,....
Sonu soru işaretiyle biten...
Bir yaz ortası aniden kurumuş,
kır çeşmesi gibi yalnız,
ortaksız, arkadaşsız, yoldaşsız
ve unutulmuş
Yazılmamış şiirlerde kalan
ve ağzı mühürlü....
Şuramda...
sol yanımdaki küpün içinde
atmaya kıyamadığım,
çeyiz gibi içimde biriktirdiğim
sevinçli kederlerim var benim...
Gözlerime bakınca anlayamazsınız.
Bir gülümseme fırtınası yayılır
göz çukurlarıma...
Göz uçlarım engin Konya ovası
Keder barındırmaz göğsünde
Yayılır gülümseme ovasında
Tebessüm çiceklerim
Anlaşılmaz beni yaraladığı,
kederli cümlelerin
Süslü cümleler ilacım olmadı benim,
Tesellilerden ikramiye almadım hiç,
Merhem olmadi yaralarima
bunlarda geçer cümleleri.
Kendi yağimla kavruldum hep
Üzüntü yumaklari icinde
cızır cızır yandı içim
Etim kemiğim acılar içinde buruldu
Ve bir el bekledim
günlerce....
Omzumda ağırlığını hissedebileceğim.
Ve bir çift göz...
Işıl ışıl parlayan,
yanındayız diyen..
çok bekledimmm
Yolcu uğramayan hanlar gibi
Yağmursuz toprak gibi
günlerce bekledim...
Anladim ki...
kendi çorağımı doyuran yağmur
yine benim
anladım ki
Gönül hanıma yolcu yine benim...
Anladim ki...
Omzuma dokunacak o dost el
Yine benim elim olacak.
Beklentilerimi bitirdim eşten dosttan
Artık hiç bir isteğim de yok..
Hayattan
Ne bana gülmesini,
Ne bana yakın olmasını,
Tek istegim
bana ilişmesin yeter.
Ben dünyaya gökçe boncuk,
kalmayacağım...
Elbet bir gün ben de
toprağa karışacağım
Ölüm denen sonla birlikte
üzerimde açacak al kızıl gelincikler
ve adını bilmedigim bir sürü kircicegi.
Ev sahipliği yapsın gözçukurlarıma
böce börtüler.
Etlerimi ilmik ilmik koparsın
kurtçuklar.
Ve ben toprak olayım.
Bu dünyadan
Bir Nasıf geldi geçti denilsin.
Buruk ekşimsi bir duyumsamayla..

14.02.2018. saat 12.00. DENİZLİ/BEREKETLER