Sensiz, bozkıra dönmüştü odalar,
Kürek mahkumu gibiydin o sıralar,
Öyle sabahtan gece yarısına kadar,
Cıvıl cıvıl ötmezdi yüreğindeki kuşlar.

Şimdi cıvıltından çınlıyor odalar,
Sabahtan akşama güneşlik var, aydınlık var,
Yüzünde tabiatın binbir renkli çiçekleri, Gözbebeklerinde umudun rengarenk kelebekleri,

Ne güzelmiş sesin, şırıl şırıl akan pınar gibi,
Varlığını fark edememişiz, büyüdün çınar gibi,
Bağladın gönülleri birbirine köprüler gibi,

Şimdi her daim ilkbahar var bizde,
O küçücük ışık doğdu, büyüdü içimizde,
Bir umut, bir neşe, bir mutluluk yüreğimizde,
Evlatmış evin neşesi de, varlığı da, zenginliği de,

Işıl Işıl, zannedersin sabah güneşi doğuyor gözlerinde,
Şakır şakır, zannedersin bülbül ötüyor senin dillerinde,
Oğul kıpır kıpırsın bir şeyler var senin hallerinde ,
Mutluluk, yaşam sevinci, hayat gelmiş senin bedenine.



Nasıf Acar
27.07.2024
DENİZLİ/Bereketler