Bismillah
....

Yüreğe bir acı gibi saplanip da dile gelmeyen, sus' a sığındığımız nice yaralarımz / dertlerimiz, umuda bandığımız hayâllerimiz var ..

"Her yaranın da vardır bir perde arkası" değil mi..öyle derler.

Yarası olmayan ne anlasın ki şiirden.
Çiziği de çizgisi de mor hüzünlüdür o alın yazısının.

Yaradır, yârdır, anadır, hasrettir, saflığın/temizliğin pembe hayallerin çocuğudur.. Umuttur şiirin özü.

Bir sargı bezi, bir teselli, bir dertaş, bir yoldaş, bir ecza kapısıdır şiir çoğu zaman.Biraz yaşanmışlık, azcık kurgu, azcık da duyarlılığın bir sonucu.

Derdimizi bir tek ona açıyor, onunla teselli buluyoruz.

Yara ne kadar derinse şiirdeki duygu da o denli yoğun, nektarı da o denli hüzünlü o denli acımtırak oluyor.Ancak kurguda kalsınlar dileğimizdir.

Umudunuz,yaşamac sevinciniz bitmesin hiç şair.

.....
Yoğunluk, imgelemedeki olağanüstülük, hayâl gücü, şairin odaklanma hassasiyeti şiirin varlık kazanmasına katkı sağlarken, sığ dedidiğimiz alandan tamamen uzak tutarak,kendini doyurucu hâle getiriyor.

Gerçekle hayâl olanı birbirine bağlayan sözün gücü,  ritmi ve ahengi, 

hayatla yaşamı yeniden dizayn eden en önemli düzenlemeler olarak çıkıyor karşımıza.Biz buna şiirin bilgisi ve onun dünyasında nefes modülü diyoruz.

Duygu ile yoğrululan insan duygusal oluyor genelde.Duygusallık da kelimeleri işte böylesine konuşturarak, mana güzelliğiyle buluşturuyor.Birbirinden güzel tasvirlerin gün yüzüne çıkarak hayranlık hormonumuzun canlı tutulmasına vesile oluyor aynı zamanda.

Şiirdeki güzellik ve ahenk estetik süzgecinden geçerek ruhumuzu tatmin duygusuyla tanıştırıyor.

Her zaman hünerini konuşturan, okur zihnine tesir etmesini bilen bir kalemdir Tesbih şair.

Şiirdeki tasarımla, güzellik kavramını dolduran unsurlar doğadaki o muhteşem yaratılış sanatı ile o muhteşem uyumun, o harika ahengin küçük bir modeli gibi sanki.

Tabi bir rezonansın kelimelerle resmedilmiş küçücük bir dünyası gibi sanki şiirin çağrışımları.

Söylenecek o kadar söz olmasına rağmen,

"Susmak ne güzeldir" diyerek ..

Tebrik ediyorum
Tebessümle
:)

 

bahar dalıyla kıyıları rendeler yalnızlık
dökülür ufkun atlasından
sütbeyaz kanatlar
bir sarnıç bayramı kopar içimden
kundağında çocukluğumun yelesi
ki,el ele düşlerin vapur ısırığında
aşktan söz edilince
belki ateşten dolunay karanlığın aydınlığı
bu şehrin unutkan bahçeleriyle
saçlarımı tarar rüzgar
günlerim sevinir bazen
bazen sis çanları


Bilselerdi ki
Bir hasatlık canımın kaldığını
Kışın zemheri ayazı
zamansız soldurmazdı çiçeğimi
Şimdi kargaların
Aç kursağını kolluyor eğrilen dalım
Göçmen kuşların dönüşü olmayan
Ömürleri biçiliyor sevdama

Ve hayat can; kah nefes almak isteriz nefesimiz yetmez.
Kah susarız da nefesimiz deryalara sığmaz...
Ve mor çizgilerin yansımalarıdır hep önümüzü kesen ve
Bizleri ışığa hasret bırakan. Nice çocuklarımızın karartılan yaşamları gibi...
Ama sen, ben ve çoğalıp bizler oldukça çocuklarımızın o mor çizgileri silinip
Rengarenk ışık ışık parlayacaktır hep yüzleri...
Yine insanı derinliklere salan güzel bir yüreğin sesiydi dizeler.
Okudukça hüzünlendim, hüzünlendikçe tıkandım...
Duyarlı yüreğine gönül dolusu tebriğimle can kardeşim.
Her daim sevgimle, selamlarımla...