DİLHAN

Uzan şöyle sere serpe dizimin dibine Dilhan
Mavi sabahından özet geçeyim
Öyle tekdüze değil ki öykün;
gazetelerde okunduğu
ekranlarda göründüğü
Devre mülk ağızlarda çiğnendiği gibi…
Coğrafyalar incisi
Irmaklar köprüsü, denizler bukleti
hava, kara, deniz dört mevsim.
Uzamı güneş kültünden
felsefesi insan özünden
Tarihi insan örekesi
Hamuru, canhıraş karılmış kan öyküsünden
Kavuşamayan aşklar, aç uyuyan analar,
oyunsuz büyüyen kız kızanlar
Kazıklı kasırgalar hışmına uğramış karalar ki
her bir karışın örtüsü,
oğul gönünden.

(.....)

Karalanmış bir kere Dilhan
ruhunun tonozları
Temize çeksek bile izi kalır kubbelerde, çimlenir.
Şık elbiseler giydirilmiş ahu gözlü yanılgılara
Makam sarhoşluğuna sığınmış
Ismarlama yetki,
Uydu taşeronlara
Kehribar dizeler kondursak anlam yavan demlenir.



(...)
Eğreti durur demokrasi kılıfı,
mistik sözlerde
Özgürlükten yana tarafsız,
susmaksa huzur anıtı
Kavramları soyundurmuş anlamdan,
utku göreceli
Kinden, nefretten yağ çıkarılan hayta günlerde
Rüzgâr yönüne keser sallayan
baş kâhyalar bizim.

(....)