Geçmişe kendini tekrarlayarak
Sonsuzun seherinden
Bilinçli bir imgenin öyküsünden söz ediyorum
Gelgitlerin boyutlarını aşmasından söz ediyorum
Uğultuların mırıltıya dönüşmesi duy nasıl
Dönüşenlerin ulaşması bak nasıl
Bak nasıl elimizden uçuyor.

Dağlar oturmaktan, sular akmaktan
Ve güneş her gün doğrulup aynı yöne
Doğudan doğup batıdan bakmaktan
Yorulmamış bıkmamış
Penceremin boz ağacında bir yaprak yeşerdi
Ve yeşil bir esinti uyuyan hücrelerimi titretti.
Ben bu varlığımla bin kere ah ettim ah
Belki bir ah varoluştur
Belki bin ah kayboluştur
Yaşam belkide bir zincirdir
Belkide yaşam bir bakıştır
Kendi mutluluğunun peşine takılan
Rüzgarın götürüşüne kanan.

Benim bakışım kışna bakışının ötesi
Seherin yanlızlık boyutlarında
Belki bir günaydın yada iyi gecelerde
Uyuyup uyanan
Eyvanin boş bağ yolunda
Aydınlık çiçek suda
Bilinçli bir imgenin oylumunda.

Evet var oldukça şakayık yaşamak gerek
Görmek değil anlamaktır söz konusu olan
Söz konusu olan bir zambağa siz diyebilmektir
Bir köre bahçeyi anlatabilmektir
Bir sağıra ses olabilmektir
Aşılamaktır yokları varlığa.
İşte tüm bunlar yaşamak demektir.
Işte tüm bunlar varsın demektir.


M.Y.