Yeşil bir yolun ucunda
Dostum zamanın nasıl geçiyor diye sordu
Yeryüzü biraz duraksadı
Dedimki ona güneş günlerini sayıyorum
Dost biraz gerildi
Semtik ağacını geçince bir ev var
Erişkinliğin başladığı yerde
Orada başladı sadakatin tüylenen aşkı
Sonra yanlızlık tepesini dolandım
Mitolojik toprağın fiskiyesinde durdum
Ormanın samimi akışında bir hışırtı
Bilmek istiyorsan eğer
Onlar seni duyacaktır

Uzun anlardan sonra
Varlığın sesiyle uyanırsın
Yeşil bir esinti duyarsın
Nasihat otlağında ki geyikler doymuş mu bak
Şayet suya inmişlerse
Gecenin sessizliği uyanır titreyerek
Geçmişe kendini tekrarlayarak
Sonsuzun seherinden
Bilinçli bir imgenin öyküsünden söz ediyorum

Dostum zaman dönüşüm değildir
Evet var oldukça şakayık yaşamak gerek
Görmek değil anlamaktır söz konusu olan
Söz konusu olan sen ve benim
Uzun anlardan sonra
Anlatmaktır anladığını


M.y.