zihni açık’tan kelepçeli tutsağın çekimsiz belgeseli
açlığını bilmeyen insanların hayaliydi,ben gibi
k’ayıp özgürlüğü arıyordum tavan arasına çıkan örümceğin ağlarında
zor oldu ;
ahşabı kuruyup daralmış merdivenlerin ayak izleriyle tanışmak
sessiz gıcırtılar senfonisi nefesime tutunuyordu
düşüncelerimin derin boşluğunda sallandı itirazlar
biraz soluklandım zamanla ve ihtiyatla
’özgürlüğüm’ adına
kâlbimde yaprak kımıldamıyordu
fakat
dilimdeki ufuksuz nakarat illegâlmiş
kaçtılar sloganla örümceğin ağına..

anlı’yordum olanları
ahşap merdivenlerden inerken gördüğüm ya-saklı silüeti
yapışkanlı jurnal ağlarıyla sarılmış ’özgürlük’ değildi
kısıtlamak için yaratılmış ve sınırları çizili beyinlerde
kapkara bir örümcek olmak gerekti
kurtulmak ve kavuşmak için hürriyete...


not : öne alınmış tarihin belleğindeki ’özgürlük’ yanına aldığı sahte bir adalet ile
düşman kucağından ateş ediyordu sindirilmişlere..!

..