Yükü ağır gönlümün, yankılanır sinede
Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın...
Onca dert, ızdıraba sabrederim yine de
Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın...

Düştüğüm bu sevdanın vuslatına ermedim
Açan gonca gülüme dokunup da dermedim
Yâr dışında kimseye bir umut da vermedim
Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın...

Kaderime sözüm yok, ben bahtıma yanarım
Duyduğum bir çift söze, aldanır da kanarım
Şu gönlümden düşeni ahlar ile anarım
Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın...

Çoğaldıkça dertlerim ben dünyada duramam
Yıkıldıkça umutlar artık hayal kuramam
Zaman akıp geçiyor, menzilime varamam
Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın...

Yâr bilip dost dediğim bir selamı salmadı
Çektiğim bu çilenin miadı da dolmadı
Ne gece ne gündüzün, bir huzuru kalmadı
Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın...

Hatice Olkuner