35
Yorum
55
Beğeni
5,0
Puan
1636
Okunma
Bu gözler ki sinemden kederli yaşlar döker
Çaresiz kalır zaman umut etsem ne fayda
Şu ruhu bedenimden hoyratça alıp söker
Ruh acıya ram olmuş umut etsem ne fayda
Tükendi kelimeler, dil sükûta büründü
Ateş-i hecrdir yakan , özde ahzân göründü
Sanki makberdir leyâl, cismim gamla arındı
Hayal edip düşlesem umut etsem ne fayda
Elem sirayet etmiş, bu can bahtiyar olmaz
Her savaş bir yenilgi, hayal gerçeği bulmaz
Beyhude geçer ömür, beşer kıymetin bilmez
Tüm hakikat aşikâr, umut etsem ne fayda
Zihin melâl denizi, beden desen tâkatsiz
Solmuş bütün Gülşen’ler, gönül bağı hasatsız
Ruhu ölmüş bedenler yaşar amma hayatsız
Şu ahval de yarına umut etsem ne fayda
Hatice Olkuner
Üstadın kaleminden
Melâl sardı beni bil ki dardayım ey yâr
Bedenim de isyan ruhum eyledi firar
Gönlü küsmüş yârin dili ayrılık sunar
Yalvarsam yakarsam, umut etsem ne fayda
Sözle yaraladım o yâri yâr küsmüş belli
Mektup saldım yâre, haber vermiyor teli
Gördüm ki o yârin bana kalmamış meyli
Ağlasam yansam da, umut etsem ne fayda.
Kul Seyyahım yandı, üzgün hasta bi çare
Davetim daim haneme o nazlı yâre
Bu kederle zor yaşamak, girerim kabre
Anlatsam derdimi umut etsem ne fayda..
.................................................Kul Seyyah
5.0
100% (40)