Bir Nisan sabahı güneşim söndü
Bu bahar mevsimi bir kışa döndü
Ruhuma onulmaz dert, sızı sindi
Bil ki yaşatacak şiirler seni

Kızım demez oldu sustu o dilin
Döküldü yaprağım, soldu son gülün
Çınardın devrildin kurudu dalın
Bil ki yaşatacak şiirler seni

Unutulmaz adın anan dillerden
Gelmez oldu kokun esen yellerden
Kurudu bu gözler akan sellerden
Bil ki yaşatacak şiirler seni

Anılar depreşti içerim sızlar
Bu sahte tebessüm acı mı gizler
Yanan şu yüreğim bir seni özler
Bil ki yaşatacak şiirler seni

Bir yetimim artık boynum bükülür
Gönlüme hüzünden ateş yakılır
Bilmem bu hasretin nasıl çekilir
Bil ki yaşatacak şiirler seni

Yağınca yağmurlar turâb ıslanır
Kokunu getirir gönlüm hislenir
Mahşere der vuslat ruhum uslanır
Bil ki yaşatacak şiirler seni

Dilerim cennetten bir köşkün olsun
Yattığın mekânın nur ile dolsun
Mevlam seni Salih kullardan bilsin
Bil ki yaşatacak şiirler seni.

Hatice Olkuner

Dost kalemlerden( Nazire )

Unutmadım unutamam bilesin
Kulağımdan gitmez büyülü sesin
Her gün her dakika yüreğimdesin
Bil ki yaşatacak şiirler seni.
.............................................Şentürk Dursun

Vefa buldum kızım diyen dilinde
Naçar kaldım burda, gurbet elinde
Mutlak görüşürüz mahşer yerinde
Bil ki yaşatacak şiirler seni.

Tek dayanağım ve umudum sendin
Şefkat le dokunduğum nazik ten-din
Şu dertli gönlüme elem yükledin
Bil ki yaşatacak şiirler seni.
—————————————Kul Seyyah