O gece Elmalı da bir işkence evi
Acımadan korkusuzca vurdular vurdular.
Ellerini kollarını bağladılar insafsızca
Sizleri çaresizliğin cehenneminde yaktılar...

O gece insanlık yerden yere vuruldu çocuk
Hakaret dolu sözlerle, yalnız kendileriydi yaşayan
Yaşayan sanki bu dünya onlarındı .
Deli yumruklar indi yüzüne sırtına çocuk !
Sonra tutup seni acılarınla baş başa bıraktılar...

Dün gece uyuyamadım içim yanıyordu çocuk !
Üstelik sana yapılan işkenceler bu kadar hafif mi ki
Yargılamadı adalet bile , sanki hafifti olay.
Ne olacak çocuktu unutulur sandılar
Onlar ; hayat boyu acıları beynine taktılar...

O gece bütün düşlerini çaldılar çocuk
Yüreğinden umutları , umutları bir dal gibi kopardılar
Oysa ; gelecekte ne toz pembe hayalleriniz vardı sizin
Duyamazdı canavarlar ; içinizdeki masal gibi
Renkli yaşamayı, özlemleri , hayalleri...
Geleceğin parlak ışıkları olduğunuzu...

Çaldılar düşlerinizi masal bahçenizden
Nefes almaya bile korkuttular sizi
Haykırışlarınız sustu, boğazınıza takıldı.
Sizleri henüz tomurcuk iken koparmışlar dalınızdan
Acımadan ; ağlattılar , ağlatacaklar bir ömür !

Aygün Deniz 1. Temmuz. 2021