Taaa çocuk yaşımda yapıştın yakama
En güzel günlerimde donmayı öğrettin bana.
Hatırlar mısın ?
Hiç doyamadığım uykularımdan kalkardım
Düşerdim yollara sabahın beşinde...
Neyse ki ;
Alışıktı bünyem okul sabahları
Erken kalkıp koşturmaya...

Nereden bilirdin sen ; acı kış sabahlarında
Sokaklarda donmuş buzlarda nasıl koşulur
Sonra tren garının yanına hızla varıp
On bir beş otobüsleri nasıl beklenir
Hep erkence orada olup, kaçırmamak için otobüsü.
Duraktaki küçük Fransız kafesinde
Camlardan bana sabah sabah sırıttığını simitlerin
Aç ve uykusuz işe gidiyorken...
Sen bilirmisin ; el bebek gül bebek
Büyütülmüş bir kızın bunlara nasıl göğüs gerdiğini ?

Hayat grafiğinden yıllarımı çaldın da ne kazandın ?
Ben çok şey kaybettim !..

Ne olurdu ben de yemyeşil bir tarlada
Dört yapraklı yonca araya bilseydim.
Soğuk ve ayaz sabahlarda
Buz tutmuş kaldırım taşlarında oluşan
Kırağı tanelerinde hayallerimi aradığımı
Mutluluk, istikbal gibi bilemediklerimi hep
Şarkılarda dinledim de ne oldu ?

Hiç bilmediğim yabancılar arasında
Konuşmayı unuttum, Türk dilimi bile.
Yabancı dilin içinde unuttum kendimi
Tüm gün, tek bir Türk dili konuşamadım.
Hat da gece uykularımı bile unuttum
Senin yüzünden yaşamayı unuttum !..

Ne olurdu
Bana zindan etmeseydin
Yaşamayı ve her şeyi...
Ne olurdu ben de mutluluklar
Üzerine yazsaydım şiirlerimi.
Ve ne olurdu...
Başımın üzerinde her an
Bir ateşle yaşamasaydım
Başımda bir balyoz durmasaydı !..

Aygün Deniz 27.06.2021