Özlemini çektiğin, her an yanında olsa,
Hüzün dolu gözlerle yollara bakılmazdı.
Bütün engeller kalksa, gönül dengini bulsa,
Kara sevda uğruna türküler yakılmazdı.

Hasretlik olmasaydı; nehirler çağlar mıydı?
Bülbül figan ederek her seher ağlar mıydı?
Ozanların nağmesi kalpleri dağlar mıydı?
Dağlar aşkla delinmez, kaleler yıkılmazdı.

Yüce dağların süsü; zirvesine yağan kar,
Çatlayan toprakların yağmura özlemi var,
Gönül yaralanırsa; kolay, kolay gelmez yâr,
Beklenenler olmasa, yollara çıkılmazdı.

Herkes hasretle bekler baharın gelmesini,
Hangimiz yemedik ki hayatın çelmesini,
Bazen fark edemedik kaderin gülmesini,
Eğer anlayabilsek, canımız sıkılmazdı.

Toprağı deler çiçek, güneşi görmek için,
Bağban erkenden kalkar, gülleri dermek için,
İnsan bazen çabalar, bir gönle girmek için,
Menfaatler olmasa, sevmekten bıkılmazdı.

Gönül kuşu uçarsa, döner mi kafesine?
Denge tutmaz terazi, ne koysan kefesine,
Bazen hasret duyulur bir canın nefesine,
Aşk çıkarsa gönülden, yerine takılmazdı.


Sabri Koca