hep bir ucu yanıktı mektupların
üstünde el değim izleri karalamalar
yarım bir adam almıştı eline
yarım sevdalarını bir pulla değişerek
sabah traş olup giyindikten sonra
yalayıp kapatmıştı zarfı
bir tüm’e yolladığını sanarak


yarım bir kadın almıştı zarfı
postacının kuşkulu hallerle debelenip
kapının önüne bıraktığı
ince hassas bir eldi
soğuk mektupla ısınan
kapıyı dışarıya örterek
büyük bir sevgiyle açtı mektubu
yarımlığı unutturacak


dünyanın savaş hali
iş güç, sorunları derginin
kapağa konulacak resim
ve sonunda saçmalayacağım demesi
bütün her şey yarımdı
yarım bir dünya gibi
nasıl bölünmezse ortadan
bölünmezdi insanlığı
saçmalamazdı


bir yanıt yazmalıydı ama nasıl
diyebilirdi kızışmışken ortalık
bu savaş olmayacak
iş- güç, dergi falan tamam
resim güzel düşünülmüş
saçmalamanı seviyorum
dünyamı tamamlıyor
bütünlüyor insanlığımızı
yarımlığımızı


adının üstüne koyarım adımı
b’iz olur
götürür postaya verir mektubu!..

10. 01. 2013 / Nazik Gülünay