Kimi şana, şöhrete; kimisi mala köle,
Kölelik kabul etmez, Hak yolunda olanlar.
Dökülen gözyaşıyla, korlar dönünce küle,
Dünyada mesut olur, gerçek aşkı bulanlar.

Ne dünyada bakiyiz, nede dünya bize yâr,
Boşa geçen bir ömrün kime ne faydası var?
Kötü yolu seçenler, daim eder ahu zar,
Bir feryadı figandır, artık geri kalanlar.

Zenginlik Rabbimizde, bizler ise fakiriz,
Kimimiz şaki iken; kimimiz de şakiriz,
İsyandan dönmedikçe değersiziz, hakiriz,
İman ile bağdaşmaz; iftiralar, yalanlar.

Ahrete giden yollar bu dünyadan geçiyor,
Hayır ve şer yolunu her kul kendi seçiyor,
Kimi ilim yolunda, kimi yeyip içiyor,
Ebedi zarar eder; zevk, sefaya dalanlar.

Evvela açmak gerek iblis ile arayı,
Sana beyaz gösterir zifiri bir karayı,
Garibi güldürmeli, sarmalı bir yarayı,
Mutluluğu yakalar, güzel dua alanlar.

İnsanı üstün kılan; edep ile vakardır,
Niyetler halis ise; bunun da ecri vardır,
Bütün güzel ameller, iki dünyada kârdır,
Azaba duçar olur; yağmalayıp, çalanlar.


Sabri Koca


şaki: eşkıya
şakir: Allah’a şükreden