Umut yine var!

Harman yeri yüreğim, seherde yel savurdu
Kavruldum kızgın günde, ne saman ne tane var
Dalda kuruttu bahar, rüzgarda el savurdu
Derde büründü ömür, ne vuslat ne sene var

Petekler boyun büktü, arıyı gül savurdu
Yalan sarmış kelamı, doğruyu dil savurdu
Kudurmuş azgın sular, küreği sal savurdu
Sana bahardan işve, kıştan kara bana var

Savrulmuş gönül hazı, mızraplar tel savurdu
Hasret tüter, can yanar, ocaklar kül savurdu
Derviş naçar bu ellerde, dergahlar kul savurdu
Baykuşlar bayram yapmış ne hane ne bina var

Ağıtlar arşa çıkmış, kılıçlar zül savurdu
Yamalar et gösterir, ağalar pul savurdu
Menzil kana belenmiş, adımı yol savurmuş
Toyu harami bastı, ne düğün ne kına var

Gün kararır her adım, gölgeyi tül savurur
Nazı çekilmez güllerin, çiçeği dal savurur
Dalga kıran müşkül kalmış, setleri sel savurur
Umut gönülde aslan, çoğu gitti yine var
H. Işık. 1/6/21